Dit spechtennest was niet nieuw voor me. Van een afstandje zag het er wel anders uit dan anders. Een voor een deel zwart verkleurde zwam? Of is het een wespennest in aanbouw. Dichtbij gekomen zweefde een wesp in de buurt. Okee, een wespennest dus.
Maar, als om mijn ongelijk te bewijzen, vloog een hoornaar het gat uit. Tjee, wat zijn die toch groot. En wat zijn ze mooi, eigenlijk, zo van dichtbij. Even wachten tot hij terugkomt. 

Bijna elke keer als ik in het bos loop, is er wel iets wat me opvalt. Hoe vaker dat gebeurt, hoe meer ik herken en hoe makkelijker en leuker het wordt om weer iets nieuws te ontdekken. 
Zo werkt het ook met je intuïtie. Je weet veel, je ervaart veel, maar je bent je er niet altijd van bewust. Hoe vaker je iets opvalt aan jezelf: hoe je reageert op een situatie; wat een opmerking met je doet; wanneer je ontspannen of juist gespannen bent, hoe beter je dit gaat herkennen. Zo ontdek je steeds weer iets nieuws bij jezelf.

Inderdaad: even wachten. Maar daar was de hoornaar dan toch weer terug, om verder te bouwen aan zijn project. 'n Kunstig bouwproces, vind je niet?