Gewoon even lezen. Of beluisteren.
Dolf Jansen's column in Vroege Vogels, 3 oktober 2021: Dichterbij.

Want: 
"Waarom ik er over spreek: ik zie, los van dat zoeken naar de specifiek vrouwelijke kracht, mensen die de durf hebben heel dicht bij de natuur en de aarde te zijn, heel dicht bij de bodem, heel dicht bij alle krachten – aarde, lucht, water, vuur – die ons verblijf op deze blauwe knikker in oneindig heelal überhaupt mogelijk maken. En ik gebruik het woord durf omdat het daaraan raakt, als zoveel mensen die natuur niet meer echt zien, of als iets waar je met de auto naar toe kunt rijden om even anderhalf uur wandelontspanning te zoeken, dan vind ik het van durf getuigen juist de tegenovergestelde richting in te slaan. De stilte te zoeken, de tijd te nemen. Het gras te voelen, de frisse lucht en het vuur te ruiken, te weten dat dit er altijd was en altijd zal zijn, ook als Exxon Mobile, Tata Steel India en alle bitcoin-delvers ter wereld allang zijn verdwenen in een wolk van vervuiling en misdadige economische motieven."

En:

"De natuur redt zich wel, uiteindelijk, ook zonder onze aanwezigheid, zonder ons laffe politieke beleid, zonder onze geparkeerde auto aan de rand van Veluwe of het Drents Friese Wold, maar als wij onszelf willen redden, zullen wij heel veel van die natuur nu en volledig moeten zien te beschermen."

Vóór je naar Dolf gaat, daarna - of ervoor én erna bekijk je de fotoserie waarnaar hij verwijst, in de Volkskrant.